Jakie badania wykonuje się dla pracowników narażonych na drgania?

Skierowanie pracownika na badania do lekarza medycyny pracy są obowiązkiem pracodawców. Ich zakres jest uzależniony przede wszystkim od stanowiska, na którym zostanie zatrudniony i zagrożeń, które wiążą się z wykonywaniem codziennych obowiązków. Im większa liczba niebezpieczeństw, tym szerszy zakres badań. Jedną z kategorii zawodów, na które warto zwrócić szczególną uwagę, są te narażone na drgania. Przepisy w tym zakresie zostały określone w Kodeksie Pracy i w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Jakie zagrożenia wiążą się z pracą związaną z ryzykiem drgań? 

Zakres badań medycyny pracy jest podyktowany zagrożeniami, które wiążą się z zajmowanym stanowiskiem. Jeśli chodzi o pracowników narażonych na drgania, to w wyniku wykonywania obowiązków zawodowych może dojść między innymi do zaburzeń krążenia. Najczęściej są to uszkodzone drobne naczynia krwionośne. Oprócz tego należy też wspomnieć o zaburzeniach w układzie pokarmowym i nerwowym.

W tym przypadku pracownicy zwykle skarżą się na ograniczone zdolności manualne czy zaburzenia czucia. Drgania mogą też powodować problemy z układem kostno-stawowym, na przykład zmiany zwyrodnieniowe w stawach kręgosłupa oraz zaburzenia ogólne, na przykład zawroty głowy albo zaburzenia mowy i wzroku.

Jakie badania muszą wykonywać pracownicy narażeni na drgania? 

Biorąc pod uwagę szereg zagrożeń, które wiążą się z wykonywaniem prac z narażeniem na drgania, pracodawcy są zobowiązani kierować takie osoby na wiele padań z zakresu medycyny pracy. Mowa tutaj przede wszystkim o badaniach ogólnych ze zwróceniem uwagi na wspomniane wcześniej układy: nerwowy, naczyniowy oraz kostny (w szczególności w zakresie kończyn górnych).

Jeśli natomiast chodzi o badania pomocnicze, to konieczne jest przeprowadzenie próby oziębiania z termometrią skórną i próbą uciskową, ocena czucia wibracji metodą palestezjometryczną, zdjęcie RTG rąk i stawów łokciowych. Oprócz tego pomocne może okazać się wykonanie zdjęć RTG kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego.